Walcz

Szkolny korytarz. Siedziałam przy grzejniku. W końcu był środek zimy. Patrzyłam na telefon. Może tylko dlatego żeby nie patrzeć na niego, żeby nasze spojrzenia sie nie spotkały. Nie lubiłam tego. Kiedys byliśmy ze sobą, zerwaliśmy. Niby dalej sie przyjaźnimy ale nie przepadam za nim. On chyba o tym wie, zresztą, nie interesuje mnie to. Znalazł dziewczynę, są szczęśliwi. Przynajmniej tak mi sie wydawało. Właśnie gdy unikałam jego spojrzenia, podszedł do mnie. Bez słowa usiadł. Czułam (…)

Będę walczyć

Zaczęło się wszystko w kwietniu. Mój kuzyn zabrał mnie na mecz.. żużlowy (wiem że mało osób wie co to za sport, ale jest cudowny). I dokładnie 24 kwietnia, ujżałam go poraz pierwszy. Muszę dodać że jest zawodnkiem. Wyłonił sie z tłumu i uśmiechnął 3 to było piękne, od tej chwili zaczęłam coś czuć, ale wmawiałam sobie że to przejściowe i nieprawdziwe . po prostu nie chciałam sie zakochiwać.. a już na pewno nie z dość sławną osobą, bo to przecież nierealne, ale neistety.. taki był mój los (…)

niezapomniany wieczór

Był październikowy, chłodny wieczór zaczynał sie właśnie weekend jak zwykle miałam go spędzić z moją przyjaciółką, ale niestety ona się rozchorowała. Całe popołudnie przesiedziałam u niej ale ona już bardzo by la zmęczona i szybko usnęła. Ja poszłam do domu akurat włanczałam komputer gdy nagle przyszedł mi sms. To był Marcin chłopak w krórym od dawna się kochałam. Napisałam ze jest u mnie na wsi z kolegami i żebym wyszła koło sklepu, nawet bez zastanowienia odpisałam że już (…)

Czy aby na pewno

Mam na imię Anka i chcę Wam coś opowiedzieć. Nie będzie to długie i piękne. Pragnę Wam dziewczyny coś uświadomić. Mam 15 lat, jestem wysoką, szczupłą dziewczyną o długich po tyłek ciemnych blond włosach. Jak to sobie można wyobrazić chciałam być akceptowana, lubiana fajna… No więc zaczęłam się obracać w towarzystwie ludzi “fajnych”. Zaczęłam się malować, czasem pić i palić. Tak wiem to żałosne, ale czego sie nie robi by być akceptowanym? Pewnie nie jedna z Was która to czyta wie  (…)

Halloween

Marina, tak miała na imię ta tajemnicza dziewczyna z naszego miasteczka. Widywano ją tylko wieczorami, zawsze gdy tylko ktoś dłużej się na nią spojrzał chwytała za swój naszyjnik i przyciskała go do ust.
Pewnej nocy chłodnego października Marina wyszła z domu bez swojego naszyjnika i poszła do pobliskiego pubu. Kiedy dotarła na miejsce podeszła do baru i zamówiła czerwone wino które przypominało utlenioną krew (…)