Miłość? Rozdział 3

-Jak nigdy w życiu- powiedziałam lekko się uśmiechając , patrzyliśmy sobie w oczy gdy nagle Bartek przyciągnął mnie do siebie położył ręce na moich biodrach, nasze twarze dzieliły milimetry kilka milimetrów, poczułam jego ciepłe usta na swoich położyłam ręce na jego szyji. Delikatnie przygryzł moją wargę na znak żebym otworzyła usta tak też zrobiłam, pocałunek był namiętny ale i delikatny, pełny miłości. Nie wiem ile tak się całowaliśmy, ale usłyszeliśmy chrząknięcie więc od razu oderwaliśmy się  (…)

Czy ja go kocham? 2

Ciekawe co to za ludzie, że ciotce tak zależy. Może ona chce mnie im oddać i dlatego jest taka miła? Nie raczej nie, a nawet jeśli to długo by ze mną nie wytrzymali. Potrafię być naprawdę nieznośna. Rezygnuję z poszukiwania swojego miejsca i siadam do tramwaju, który zawiezie mnie pod blok. Nie mija nawet 30 minut, a ja już wchodzę do mieszkania. Od wejścia czuć całkiem ładne zapachy. Ciotka całkiem oszalała skoro gotuje. Ja to bym się bardziej bała, że spali cały blok. Powiedzmy sobie (…)

Oboje na tym skorzystamy – rozdział 1

Pożałowałam swoich słów już na samym początku, gdy tylko je wypowiedziałam. Jednak nie mogłam się już wycofać i znosić kolejne kpiny Kamili. Co by było tym razem? Że jestem na tyle zdesperowana, żeby wymyślać sobie mężczyznę-ideał? Tego bym już nie wytrzymała. No, i ostatecznie wyszło na to, że za miesiąc na spotkaniu rodzinnym mam przedstawić swojego partnera albo narzeczonego – jak powiedziała w żartach ciocia (…)

Facet -TO- Face With Himself – Rozdział .2.

Po wizycie u doktora Marcusa postanowiłam wybrać się do Amy. Tym razem jednak dokładnie rozejrzałam się nim przeszłam przez pasy.
Po drugiej stronie ulicy dostrzegłam znajomą twarz…
Zmrużyłam oczy aby lepiej widzieć i jak że ogromne było moje zdziwienie kiedy zorientowałam się, że w moją stronę podąża chłopak, z którym rozmawiałam dziś rano (…)

– Dwa Oblicza – Rozdział .3. –

Czy on naprawdę sądzi, że głupie przepraszam załatwi sprawę?
– Spoko – powtórzyłam, ponieważ patrząc na tego zagubionego chłoptasia, nie mogłam dostrzec ani krzty zrozumienia czy chęci odpowiedzi… – Ale nie sądzisz chyba, że przepraszając mnie zagwarantujesz sobie nietykalność? – włożyłam w te słowa tyle pewności siebie ile tylko zdołałam unieść! (…)