Moje wymarzone ferie

Te ferie były długo planowane. Szwecja , tam pracują i mieszkaje moje wujostwo : ciocia Agnieszka , wujek Darek i ich czternastoletnia córka Paula ( proszę nie mylić z imieniem Paulina , bo to inne imie).Od kilku lat żyją na ziemi “códzej”.Rodzice bali się lotu samolotem , ale jakoś, to wytrzymali.Ja i moja siostra Ola siedzieliśmy za nimi (ja czytałam i mejlowałam z Paulą ,a moja siostra z racji wieku , bo ma dziewięć lat ciągle się bawiłaGdy dotarliśmy do lotniska wzieliśmy (…)

Wakacje

Może tak naprawdę nie warto się przejmować, płakać, tęsknić za kimś kto nie potrafił nas docenić. Na dobrą sprawe to warto się cieszyć z czegoś co mamy, napewno są osoby dla których jesteśmy ważni, którzy nas bardziej docenią. To teraz może trochę o mnie. Jestem trudną osobą, tak to prawda . Zamykam się w sobie, gdy tego nie chcę, czasem nie potrafię spojrzeć w oczy, ale to dlatego, ze boje się rozczarowania. Ale mimo wszystko postanowiłam nie odpuścić, (…)

Jedna noc, a tyle zmieniła ….

A wszystko zaczęło sie w sobote wieczorem, w kolejce przez klubem. Gdy tylko siebie ujrzeli ich wzrok ciągle sie napotykał. On postanowił wykonac pierwszy krok, zaczął rozmowe, później wymienili sie swoimi numerami. Kiedy zaczęła sie impreza Arek znalazł Julie i poprosił ją do tańca. Ta wniebowzięta zgodziła sie i z radością udała sie na parkiet. Ich taniec obserwowali prawie wszyscy. Byli tacy zapatrzeni w siebie, jak gdyby sie znali od zawsze i w koncu mogli powiedziec sobie (…)

No title

Piotr prowadził samotne życie pełne klęsk i niepowodzeń. Myśl o zbliżającym się upragnionym urlopie dawała mu siły.
To właśnie podczas spontanicznego wypadu nad morze poznał Wiktorię. Spacerując promenadą dobiegły go śpiewy tłumu.
To była impreza karaoke. Nic nowego pomyślał. Przecież odbywają się one każdego wieczoru. Nie zdawał sobie jednak sprawy,
że ten wieczór odmieni jego dotychczasowe życie… Znudzony ciągłym  (…)

Ten jeden dzień. Cz. 2

Zaczęliśmy pisać ze sobą. A pamiętam, że pisaliśmy długo, czasem nawet bardzo długo, ponieważ mieliśmy mnóstwo tematów. Nieraz mogliśmy tak pisać ze sobą pięć, sześć godzin i żadne z nas nie odczuwało jakiegoś specjalnego zmęczenia.
Nie wyobrażałam sobie nawet, że mogłabym znaleźć z kimś tyle wspólnych tematów pisząc z tą osobą zaledwie parę dni. Ale cóż mi pozostało jak tylko cieszyć się z tej całej sytuacji (…)