makabryczny sen

zdążyłam zrobić zapasy wody ,jedzenie też bylo przynajmniej na jakiś miesiąc .Od dwóch dni mieszkamy z bratem w piwnicy nad ziemią nie jest bezpiecznie .Grasują bandy . Najgorsze jest jednak to że okolica pustoszeję od kiedy władzę przejeli Rosjanie ludzie zaczęli masowo znikać
Jestem przerażona już wiem co się dzieje z tymi ludźmi . A dowiedziałam się przypadkiem . Szłam na wieś kupić za srebrny Łańcuszek (…)

teraz to chce tylko śmierć

A więc tak to było na początku roku szkolego 2013r. Wrzesień byłam z Łukaszem 1-2 miesiące gdy poszłam do szkoły wszystko się zmieniło (on był z innej szkoły i z wioski więc przyjeżdżał do mn co weekend).. ciężko mi było, gdy pewnego dnia kolega z klasy zabrał plecak i zaczął biec a ja za nim, biegł przez korytarz dał plecak Pawłowi ja do niego podeszłam i zaczełam mówić żeby oddał mi go, a on mówił że on nie ma żadnego plecaka.. po chwili oddał mi go.. przez pare dni myślałam o nim.. moja koleżank była u mnie i razem weszłyśmy na fb zobaczyłam że on jest  (…)

Zabijanie mam we krwi (Prolog)

Zmierzam właśnie do stolicy elfów. Ojciec uparł się, że tylko na królewskim dworze będę bezpieczna, tak jakby mu na tym zależało. Robi to bo chce się mnie pozbyć. W wieku szesnastu lat uciekłam z domu, gdy po czterech latach wróciłam mój kochany tata oznajmił mi tylko, że jutro wyruszam na dwór królewski. Spodziewałam się wszystkiego, ale nie tego. Nawet mnie nie uściskał… Zrozumiałam wtedy, że jestem dla niego nikim. On chyba nie ma jakich kolwiek uczuć. Podobnie jak ja. Nigdy nie  (…)

Ostatnie pożegnanie – list

Kiedy dowiedziałam się o jej śmierci nie chciałam, nie mogłam uwierzyć. Wciąż myślałam, że to tylko żart abyśmy się spotkali całą rodziną, lecz nie zobaczyłam Mamę w trumnie. Bladą, zimną, już bez uśmiechu którym darzyła mnie przy każdym spotkaniu. Wiem, że uznaliście mnie za wariatkę kiedy padłam na kolana przed trumną Mamy i zaczęłam płakać i mówić “Mamo, proszę wstań”. Nie mogłam inaczej. Chowaliście Moją Mamę w ziemi bez najmniejszej nadziei, że ona jeszcze żyje, wstanie i uśmiechnie  (…)

Dziewczyna o śnieżnobiałych włosach cz.1

-Słuchaj, jestem pewny, że jeszcze nie jesteś gotowa, muszę także Ci o czymś uświadomić. Nie jesteś…- w tym momencie, upada na ziemię, jakby coś go powaliło. Przez chwilę siedzę oszołomiona, nie rozumiejąc, co się stało. Po krótkim momencie rzucam się przeskakując przez bar i szybko znajduję się przy kasztanowłosym trzydziestopięcio-latku, a po moich policzkach płyną gorzkie łzy. Z mojego serca zniknęło szczęście, zamieniając się w ból, smutek i gniew, przytulam się do powoli  (…)