MILIONER cz.1

Cholera jasna zaspałam! Mam 15 min na ogarnięcie się i dojechanie do kancelarii. Ojciec mnie zabije. Wczoraj nie co za długo zasiedziałam się u Sary. Wiedziałam że dziś będę mieć problem ze wstaniem. Jeszcze ten cholerny Budzik. Byłam pewna że go nastawiałam wczoraj wieczorem. A może to było przed wczoraj i coś mi sie pomyliło? Mniejsza o to teraz nie mam czasu na to żeby się zastanawiać kiedy nastawiałam budzik (…)

Jest-Takie-Miejsce 9

Całą noc myślałam o tym, co się stało wczoraj wieczorem. O co chodzi Damianowi? O co chodzi Jolce? O co chodzi Kubie? Już nawet nie byłam pewna, o co chodzi mi samej. Dosyć miałam myślenia o tym wszystkim. Postanowiła, że nie będę się przejmować. Chciałam, żeby ten dzień był fajny. Nie miałam zamiaru się z nikim kłócić, nic wyjaśniać, a już na pewno nie miałam zamiaru być smutna. Prawie nie spałam tej nocy, więc kiedy (…)

Jest-Takie-Miejsce 6

– No przecież Ci mówię od wczoraj! Skąd Ty się urwałaś, Zuza? Jak chłopak za Tobą lata i się gapi non stop to, co to może znaczyć? Nooo, wysil tą swoją mózgownicę. Jakie są opcje? Nie wiesz? To ja Ci powiem! Jest jedna opcja. Po-do-basz mu się! – cała Jolanta. – Przestań już i się nie śmiej. Ja mam go dosyć. To jakiś walnięty pajac. Ciągle mnie zaczepia, nazywa mnie Barbie i jeszcze nie oddał mi opaski (…)

Jest-Takie-Miejsce 3

Porozmawialiśmy chwilę. Jest bardzo sympatyczny i rozmowny. Ma tyle samo lat, co ja. Później dołączył do nas Rafał. Miał wyjątkowy uśmiech, tak słodko mrużył oczy. Robił to tak cudownie, że nikt inny w kwestii uśmiechu nie miał przy nim szans. Jego radość była zaraźliwa. Zawsze kiedy był w pobliżu, było wesoło. Chłopaki zajęli różne pokoje. Z Rafałem był Mikołaj, Krzysiek, Marek, Robert i opiekun Tomek. O składzie pokoju  (…)

Jest-Takie-Miejsce 1

W którym wszystko jest inaczej. Czas płynie wolniej, dzień staje się dłuższy, a noc wypełnia magia. Kawa jest słodsza, herbata gorętsza, ludzie życzliwsi, troski nieistotne, a marzenia realne. Wszystko jest lepsze, piękniejsze, prawdziwsze. Miejsce to jest moją własną, stworzoną wyłącznie dla mnie utopią. Nie jest jednak nierealne. Istnieje naprawdę. Można je znaleźć na mapie, lub odwiedzić osobiście. Miałam zaszczyt spacerować w  (…)