Opowiem Wam moją miłosną historię.
Pamiętam to jakby to było wczoraj. To był pierwszy dzień po zakończeniu roku szkolnego. Spotkaliśmy się paczką na podwórku i on tam był,dopiero wtedy go poznałam. Od razu mi się spodobał.. Jego wygląd, osobowość, te żarty ahh jest co wspominać. Ale wieczorem – tego samego dnia znalazłam go na nk i poprosiłam o numer gg. No i zaczęło się. Pisanie do późnej nocy, ciągłe myśli o nim no i w końcu nasz pierwszy spacer. Było cudownie, było o czym gadać, nieustanne spojrzenia na siebie. I tak zaczęliśmy się spotykać częściej. I stało się – zostaliśmy parą. To była moja prawdziwa miłość. Nie myślałam o niczym innym jak o nim. Pamiętam..nasze wieczorne spacery, nocne pogaduszki. Jednak nic nie trwa wiecznie, nie widzieliśmy się ponad 2 tygodnie i w ostatni dzień wakacji, powiedział że jego uczucia odeszły, że nic nie czuje. Mówił że przeżyliśmy wspólnie cudowne chwile, ale niestety to koniec. Łzy leciały jedna po drugiej, nie mogłam się powstrzymać, płakałam wiele tygodni. Nie mogłam zapomnieć, ja go wciąż kochałam. Przyjaciółki wciąż powtarzały, że nie był mnie wart. Ale ja nie potrafiłam zapomnieć, nie byłam w stanie, kochałam. Trwało to przez miesiące. Nadszedł dzień sylwestra, dowiedziałam się, że i on tam będzie. Stwierdziłam, że nie będę płakać tylko świetnie się bawić. No i tak było do momentu, aż nie wiem jakim cudem zostaliśmy sami. Pogadaliśmy chwile i.. zaczęliśmy się całować. On powiedział, że nie może o mnie zapomnieć, że zamotałam mu w głowie, że jestem wyjątkowa dziewczyną, że nadal mnie kocha, że dopiero to zrozumiał. Początkowo nie chciałam mu uwierzyć, ale na prawdę udowodnił to. No i cóż teraz jesteśmy razem. I teraz nasze uczucie jest jeszcze silniejsze. Dogadujemy się jeszcze bardziej. Jest cudownie. Mam nadzieję, że wytrwamy to.
Kocham Cię ;*