Ambitna opowieść o bardzo ambitnym człowieku ROZDZIAŁ 1

Czytając to zmarszczyłam brwi mocno zdziwiona. Co miał znaczyć ten dziwny SMS? Co może być tak ważne, że chciała mnie, jak najszybciej w domu? Całą drogę przebyłam praktycznie w biegu. Mózg podsuwał mi najróżniejsze scenariusze i choć próbowałam nie potrafiłam tego zatrzymać. Od dawna nie miałam takiej gonitwy myśli, a przypływ adrenaliny sprawił, że przestałam czuć potreningowe zmęczenie. Schody pokonałam najszybciej, jak się dało, przeskakując co drugi stopień (…)

Trying not to love you

Szczerze mówiąc nie wiem w którym momencie polubiłam ją. Czy było to wtedy, kiedy po raz pierwszy stanęła w mojej obronie, czy był to moment w którym płakałyśmy, wspierając się wzajemnie. Przyszywana siostra, najlepsza przyjaciółka, Amanda. Na pierwszy rzut oka różniło nas wiele. Ona -córka biznesmenów, piękna zwracająca na siebie uwagę, pewna siebie z charakterem i ja -nie wyróżniająca się z tłumu 20-letnia dziewczyna dobrze się (…)

Camille cz 5

Wpadła w autobus prawie jak wariatka i przykleiła się do szyby. Serce łomotało jak szalone. Miała wrażenie, że wszyscy to słyszą. Kilka głębokich wdechów i zamknięcie oczu pomogło. – musisz się ogarnąć Camille, zaraz Twój projekt z Corine… Uspokoiła się i usiadła. Jeszcze 2 przystanki. Patrząc na siebie w odbiciu telefonu widziała, że wygląda jak duch. Blada i drżącymi rękami poprawiła włosy. Wreszcie pod szkołą – uśmiechnęła się sama do siebie. Weszła do sali by po raz ostatni powtórzyć kwestie  (…)

Emma Evans XI

– O co chodzi?!- natychmiast podniosła się z pozycji leżącej. Znów usłyszała krzyk. Podeszła do drzwi. Delikatnie dotknęła zimnej klamki i je otworzyła. Cichutko zaskrzypiały. Wyszła na ciemny korytarz. Poczuła zimny powiew wiatru i przeszła ją gęsia skórka. Usłyszała szelest za sobą. Obróciła się napięcie. Nie zobaczyła nic, oprócz czyjegoś cienia. Znów krzyk. Dochodził z salonu. Zbiegła po schodach, a na dole się zatrzymała. Usłyszała krzyk, szelest i mrożący krew w żyłach śmiech.  (…)

Korepetytor. Rozdział 1

Byłam zbyt zajęta swoimi myślami, żeby zauważyć, że obok mnie na ławce usiadła moja przyjaciółka Maja. Znałyśmy się jeszcze z podstawówki, ale głębszą relację nawiązałyśmy dopiero na początku liceum, dowiadując się, że będziemy razem w klasie. Byłyśmy jak ogień i woda – ja ta spokojniejsza, a ona wariatka z prawdziwego zdarzenia. Czasem ja sprowadzałam ją na ziemię, a czasem dzięki niej robiłam coś szalonego. Dopełniałyśmy się – myślę, że to odpowiednie stwierdzenie (…)