Czy to ten jedyny? nr. 11

Szłam przez park. Szłam z córką i psem. Perdita tak nazywa się moja dwu miesięczna córka. Szłam przez mały park w którym nie ma prawie żywej duszy. Może trochę osób jest ale nie dużo. Uwolniłam samca który był przywiązany do pojazdu w którym jest moja dzidzia. Wiem – chodź to bardzo krótki czas – pies jest usłuchany. Chciałam usiąść na ławce lecz… Nagle przed oczami ciemność. Czuje że usta też są zasłonięte (…)

Historia motocyklowa

Pewnego razu był sobie chłopak imieniem Bartek i miał 16 lat.Bartek był chłopakiem bardzo energicznym i kochającym adrenalinę.Jego największym marzeniem było kupienie sobie motocykla,a najlepiej to Hondy CBR 600,ale nie było go na to stać dlatego postanowił poszukać pracy,która pomoże mu spełnić to marzenie.W końcu po dwóch latach kupił sobie wymarzone cudo.Pewnego sobotniego dnia podczas zlotu motocyklowego poznał  (…)

Po długiej rozłące… cz.1

Adam Taylor doskonale zdawał sobie sprawę jakie zamieszanie wywołała jego obecność, ale zachowywał się tak, jakby w ogóle o tym nie pamiętał. Aroganco wzruszając ramionami zdawał się ostrzegać, że minione sześć lat nie zmieniło go w ogóle. Szczupła twarz być może jeszcze trochę mu wychudła, ale włosy miał wciąż ciemne i gęste. W dalszym ciagu promieniowała z niego jakaś męska siła, tak bardzo pociągająca kobiety (…)

Wystarczyła chwila

Łukasz szybko zadzwonił po taksówkę. Wziął torbę w rękę i pomógł zejść Agacie ze schodów. Pomógł jej wsiąść, zatrzasnął drzwi i krzyknął: “kochanie zaraz przyjadę” Wbiegł tylko do domu po kamerę i od razu wsiadł na motocykl, aby jak najszybciej dojechać do ukochanej. Kiedy dojechał do szpitala wbiegł do trzecie piętro niczym strzała i natychmiast zapytał pielęgniarkę o Agatę. Powiedziała mu numer sali i kazała ubrać fartuch ochronny. Kiedy Łukasz wszedł do sali Agata krzyczała. Pamiętał (…)

Razem pokonamy cały świat. CZĘŚĆ 7

Chciałabym mieć w przyszłości takiego synka. Jest całkowicie inny od rówieśników. Wszystko szybciej rozumie, jest bardziej dojrzały, posłuszny. Już wciągu kilkunastu minut dojechaliśmy do kościoła, w którym odbywała się msza pożegnalna. Wszyscy podchodzili i zaczęli mówić jak to jest im przykro… Innych by zaczęło ściskać za serce, kiedy słucha się o zmarłej osobie, którą się kochało. Ale mnie nie. Mówili to całkowicie bez  (…)