<!– Quku 160 x 600 – Czemu was tak długo nie było..? – zapytał Zayn gdy Louis wniósł do domu. Chłopcy popatrzyli w nasz stronę.
– No więc musieliśmy spławić grupę fanek – zaczęłam wszystko opowiadać Zaynowi gdy zeskoczyłam z pleców Louisa.
Gdy opowiedziałam wszystko Zayn wzruszył ramionami i wyszedł,
– Jest coś do jedzenia..? – zapytałam puszczając oko do Nialla. Weszliśmy do kuchni gdzie już czekało na nas pyszne jedzenie. Gdy usiadłam obok Nialla i Louisa wszyscy na mnie popatrzyli.
– Skąd jesteś..? – zapytał Liam.
– Z drugiego końca Londynu – powiedziałam biorąc się do jedzenia.
– Uczysz się..? – zapytał Harry, no pięknie czuje się jak na przesłuchaniu.
– Są wakacje – powiedziałam popijając sok.
– A dlaczego zamieszkałaś z nami..? – zapytał Louis.
Zakrztusiłam się sokiem a Zayn zaczął kaszleć, popatrzył na Louisa jakby chciał go zabić.
– Moja mama zginęła w wypadku Zayn to moja jedyna rodzina.- powiedziałam cicho.
– A twój ojciec..? – zapytał spokojnie nie zwracając uwagi na kopiącego pod Zayna.
– Nie mam ojca – powiedziałam ale gdy zobaczyłam zdziwione spojrzenie Louisa dodałam – mój ojciec ma sporą firmę i myśli że drogimi zabawkami i co dziennym wysokim kieszonkowym zastąpi mi siebie i rodzinę.
Louis popatrzył na mnie ze smutkiem chyba pojął że nie chce rozmawiać na ten temat.
– Ja chyba podziękuję – powiedziałam odsuwając od siebie talerz i pobiegłam do swojego pokoju. Rzuciłam się na łóżko ze łzami , to tak bolało teraz nie mam nikogo.

*** Niall ***
Byłem wściekły na Louisa, doprowadził Korin do płaczu.
– Ty kretynie..! – krzyknełem na niego.
– Ja nie wiedziałem – próbował się wybronić.
Rzuciłem naczyniami do zlewu nie zwarzając na to czy się zniszczą.
Chciałem dostać się do Korin ale nie chciała nikogo wpuścić, Liam zrezygnował a Zayn wkurzony poszedł na dół. Wpadłem na pomysł , mój balkon jest połączony z moim. Weszłem do swojego pokoju a potem przez balkon do jej. Leżała na łóżku po jej policzkach spływały łzy. Usiadłem przy niej, i miałem totalną pustkę w głowie co powiedzieć..
– Czego chcesz Niall – powiedziała nie odrywając głowy z poduszki.
– Skąd wiesz że to ja – odpowiedziałem zaczepnie.
– Twoje perfumy..- powiedziała pociągając nosem. Zamilkła tylko leżała ale gdy się podniosła przekonałem się że nie miała makijażu bo nie spływał jej po twarzy,zagapiłem się w jej piegi wesoło rozsiane po twarzy.
– Po co tu przyszłes.? Chcesz więcej rewelacji o mojej rodzinie..? – powiedziała wstając.
– Nie przyszłem ci poprawić humor moją cudowną osobowością i wybitnym poczuciem humoru – powiedziałem stosując gadke Harrego i usiadłem na jej łóżku.
– Nie udawaj Harrego – powiedziała rzucając czymś we mnie.
– Skąd wiesz..? – zapytałem jest tu jeden dzień a czuje jakby była od zawsze.
– Nie wydajesz się taki..- powiedziała siadając przy biurku.
– Czyli jaki..? – z nudów wziąłem jakiś zeszyt przy łóżku, okazało się że to jej zeszyt na piosenki,zacząłem je czytać.
– Podrywacz, walący beznadziejnymi tekstami – powiedziała była zajętą klikaniem czegoś na laptopie nie zauważyła że czytam jej piosenki ale gdy nie odpowiedziałem spojrzała na mnie, zerwała się z krzesła i wyrwała zeszyt.
– Ja nie..- Nie pozwoliła mi dokończyć zaczęła okładać mnie poduszką. Postanowiłem że przyjmę ciosy ale ona z poduszki przerzuciła się na książę leżącą obok łóżka. Złapałem ją za ręce, i przygniotłem do łóżka, przestała się wyrywać, jej twarz była zaledwie kilka centymetrów od mojej patrzyła mi prosto w oczy, miałem ochotę ją pocałować ale usłyszałem jak ktoś zastukał w drzwi.
– Korin masz 30 sekund mam klucz..! – powiedział Louis.
Szybko wstałem i pobiegłem przez Balkon do swojego pokoju.

***Korin ***
Próbowałam uspokoić oddech, matko co to było, nie przyznam że byłam pewna że mnie pocałuje ale się myliłam. Wielka gwiazda zakochała by się w sierocie.
– Wchodzę..- powiedział Louis po czym usłyszałam szczęk klucza. Do pokoju wszedł Louis trzymający w rękach ogromnego brązowego misia.
– To dla mnie..? – zapytałam wyciągając ręce po misia.
– Nie..! To mój miś pomaga mi przepraszać – powiedział a ja popatrzyłam na niego jak na wariata. – Żartuję to dla ciebie.
Posadził misia obok mnie był prawie mojego wzrosty, to miał być żart pokazujący mi jaka jestem niska..?
– Korin ja cię przepraszam nie chciałem cię doprowadzić do płaczu – powiedział po czym klękną i zaczął całować dywan.
– Louis ale ja nie jestem zła – powiedziałam odciągając go od dywanu – po prostu źle mi jest wspominać moją rodzinę.
– Ponoć jest nieźle patologiczna – popatrzyłam a on palną się w czoło. Rozbrajała mnie jego szczerość – przepraszam.
– Masz rację jest nieźle pokręcona – powiedziałam śmiejąc się.
– Czyli nie jesteś zła..? – zapytała wstając z podłogi.
– Nie mam o co a po za tym na ciebie nie da się gniewać – powiedziałam a on mnie przytulił i zaczął kręcić po pokoju.
– Dobra a teraz spadaj jestem zmęczona – powiedziałam gdy mnie puścił , polowała głową i wyszedł z pokoju.
Oni byli jacyś stuknięci, poszłam do łazienki i wzięłam długi prysznic, czułam że z nimi życie nie może być normalne. Gdy skończyłam prysznic ubrałam się w krótkie spodenki i koszuszulkę z napisem ” Chcę iść spać ” gdy wyszłam z pokoju na moim łóżku siedział Niall bez koszulki tylko w spodenkach.
– Lunatykujesz czy co..? – zapytałam wycierając włosy.
– Nie ale chciałem przeprosić za to że tak wybiegłem ale gdyby Louis wiedział że mamy połączony balkon nie dałby ci spokoju. – powiedział starając się nie patrzyć na moją piżamę.
– Tobie jakoś to nie przeszkadza..- powiedziałam włączając cicho jąkąś muzykę lubiłam kłaść się przy muzyce.
– A co przeszkadzam ci..? – zapytała speszony
– Nie ale jestem zmęczona to był ciężki dzień. – powiedziałam patrząc na niego zmęczonym wzrokiem.
– Aha..to dobranoc – powiedział i wyleciał z pokoju ale za chwilę wrócił i dał mi siarczystego buziaka w policzek, zaśmiałam się oni byli walnięci. Położyłam się do łóżka i zaczęłam pisać piosenkę
” Nie wiem co tu robię ale czuje że to moje miejce..
Nie wiem kim jesteście ale wiem że mogę ufać wam..
Moje życie było normalne ale jeden dziem tu i wszystko zmienia się
Trochę boje się ale cieszę się..”
Odłożyłam zeszyt i zansełam. ..
Obudziły mnie wrzaski i krzyki chłopaków szybko wstałam i wybiegłam z pokoju, chłopcy biegali zakładając różne części garderoby.
– Pomyślał ktoś żeby obudzić Korin – powiedział Harry wychodząc ze swojego pokoju ze szczoteczką w ustach.
– Wstałam – powiedziałam machając mu ręką przez co oberwał przebiegający Zayn.
– Musimy jechać do studia chcesz jechać z nami..? – zapytał rozcierając bolącą brodę.
– Pewnie kiedy ruszamy..? – zapytałam.
– Za jakieś 10 minut..! – krzyknął Louis przebiegający przez korytarz w samych bokserkach.
Szybko weszłam do swojego pokoju i zaczęłam się zbierać, szybko ubrałam niebieskie rurki i bluzkę z kolnieżykiem w ćwieki, postanowiłam zostawić włosy rozpuszczone, popatrzyłam na zegarek wiszący na mojej szyi zostało mi 5 minut szybko umyłam zęby i popryskałam się perfumami.
Do pokoju wleciał Niall popatrzył na moje bose stopy.
– Nie ma czasu..! – obrucił się do mnie plecami – założysz w samochodzie wskakuj.
Wzięłam buty do ręki i torebkę i wskoczyłam mu na plecy, pobiegliśmy szybko do auta, prawie się zabijając ale gdy siedzieliśmy w aucie wszyscy odetchenli. Zayn prowadził a Harry gadał przez telefon, Liam sobie odsypiał na moim ramieniu, gdy założyłam buty oparłam się o fotel, czułam się jakbym spóźniła się na 1 dzień szkoły.
– Dlaczego tak szybko się zbieralście..? – zapytałam.
– Dziewczyno jest 4.00 a my poszliśmy spać o północy. – powiedział Louis przeciągając się.
– Mogliście iść spać – powiedziałam chciałam wzruszyć ramionami ale utrudniał mi to Liam śpiący na moim prawym ramieniu.
– Tylko że genialny Harry zapomniał nas poinformować. -powiedział Niall patrząc z wyrzutem na Harrego.
Zaśmiałam się pod nosem, uwielbiam ich po prostu ich uwielbiam.

***********************************
Od razu przepraszam za błędy:( pisałam na telefonie -,-‘
Ale mam nadzieje że wam to nieprzeskadza.
Czy w moim opowiadaniu się wam coś nie podoba..?
Walcie 😀 <!– Tagi

<!– // Tagi <!– Lubie to

<!– // Lubie to <!– Box Inne

<!– // Box Inne