Droga do szczęscia ♥ 3

No może i trochę mi się podobał ale przecież nikomu o tym nie powiem , chociaż Kami i tak to wyczuje zawsze.. Po prostu chyba nie potrafię ukrywać uczuć.. tylko jestem nie pewna. A może to tylko chwilowe zauroczenie ? Tak to pewnie to! Chociaż nawet jak by mi się podobał to co z tego? Z jego twarzy nic nie da się odczytać chociaż po oczach jego wszystko widzę. Już tak mam u wszystkich ludzi umiem rozpoznać czy są (…)

Mów mi Sam cz.1

-Bo nie ma dżemu- udaję że poważnieję i czekam na jego reakcję. Robi smutną minę, poddaję się. –żartowałam mów mi Sam – uśmiecham się a on parska śmiechem. Za moment idziemy razem do szkoły, śmiejemy się, jak starzy znajomi z dzieciństwa, którzy spotkali się po latach a ja nie zauważam, kiedy dochodzimy do szkoły. Jest to wielki, przestronny budynek z ładnymi klasami. Z zewnątrz pomalowali go na biało i złoto. Wokół posadzili róże i żywopłot. Do środka wchodzi się przez duże szklane (…)

The plan of life – no tolerance ROZDZIAŁ 7

Wiedziałam, że zrobił to specjalnie. Spowodował, że cała uwaga skupiła się na mnie, a to właśnie o nim było moje pytanie. Miałam ochotę walnąć się w łeb, za to że tak łatwo dałam się podejść. -W tym tkwi problem- odsunął się na swoje poprzednie miejsce. Przesunął wzrokiem po wszystkich osobach.- Nie wiesz o czym myślę. Tak jak reszta tych idiotów. Zeskoczyłam z ławki i stanęłam obok. Domyśliłam się, iż nie otrzymam odpowiedzi na moje pytanie, więc nie zamierzałam tracić na niego mojego czasu (…)

Mój uśmiech to kłamstwo 4

-Co ty chcesz zrobić!?-Ma już szklane oczy, muszę ogarnąć tego idiotę. -Powiedziałam idź!-Biegnę w ich kierunku, zebrali się gapie, ale nikt nic nie robi. Cholera Alli jest za mną! Trudno.-Jack idioto, zostaw go!-Jaki zaskoczony, nie tylko on, Allic też. Chłopak znów się szczerzy. -No hej słonko! Właśnie po ciebie przyjechałem, ale jakiś idiota zaczął się rzucać.-Nie no to wyrobił mi opinie. Zresztą w dupie mam co mówią o mnie inni więc jak sprawi im to przyjemność to  (…)

The plan of life- no tolerance ROZDZIAŁ 6

Zaskoczyła mnie tym. Nie potrafiłam jej przeprosić, a ona bez niczego mi wybaczyła. To było takie dziwne. To było takie nieznane. Szczególnie dla mnie. -Nie myśl, że tak bez niczego- zeskoczyła z łóżka.- Widziałam twoją minę, gdy Nathan nie dopuścił się do głosu. Może trochę przesadził, ale on już tak ma… Machnęła ręką siadając przy swoim biurku jak zwykle do matematyki. Stałam zamurowana, ale słowa, które powiedziała potem, zrobiły na mnie jeszcze większe wrażenie (…)