Przypadkowe spotkanie..

Pogrzeb odbył się tydzień później. Michał się na nim pojawił i gdy już wszyscy się rozeszli zaczął płakać i przepraszać ja za wszystko. Opowiedział jej że zrozumiał że naprawdę ją kocha ale nie zdążył jej uż tego powiedzieć i jak bardzi tego żałuje.
Tak kończy się historia Blanki i Michała. Czasem uświadamiamy sobie pewne rzeczy za późno i czasem doprowadza to do tragedii. (…)

Czy to ten jedyny? tom I nr 5

– To dobrze – powiedziała nauczycielka po czym zabrała się za lekcje. Przez nią całą byłam myślami przy Perdzicie. Mimo wszystko że teraz była plastyka. Mieliśmy zrobić coś z światłocieniem. Zgadnijcie co. Perditę. Wiem że tak sobie nie pomogę ale cóż. Po patrzyłam co rysował Kamil. Był to jakiś chłopak który był w korytarzu. Podłoga była z płytek. Chłopiec był przywiązany do ścian. Można powiedzieć że powiesił się lecz tak nie  (…)

Walka do końca.

Kornelia miała przyjaciółkę (nazwijmy ją Nadia). Przyjaźniły się od dziecka ich przyjaźń to przykład prawdziwej przyjaźni. Podczas prób Kornelia i Nadia uśmiechaly się do siebie. Zacząłem zerkać kątem oka na Nadie, pierwsze spojrzenia nie były znaczące, jednak z czasem zacząłem się patrzyć na nią coraz częściej. Chodziły one obie do przeciwnej klasy, nie mieliśmy często lekcji koło siebie, jednak każda okazję, gdy przechodziła  (…)

Undecided cz.4

Wizyta i tłumaczenia Kacpra siedziały w mojej głowie przez kilka dni. Przez te kilka dni zastanawiałam się, co z tym fantem zrobić. Jedno jest pewne! Decyzję trzeba podjąć i tą ostateczna decyzję podejmę z moim ojcem. On zawsze potrafił mi doradzić. Na temat moich miłosnych spraw wiedział niewiele, ale posiada umiejętność patrzenia na wszystko trzeźwym okiem i kieruje się zawsze moim dobrem, bo ja sama czasami o tym (…)

Wyliczanka: komu śmierć?

Biwak poza miastem wydawał się jeszcze niedawno jednym z najbardziej rozsądnych pomysłów, aby wreszcie odciąć się od rzeczywistości. Razem z Camilą, Andreasem i Tomem uznaliśmy, że przyszedł czas na wolność. Wolność, której brakowało nam od dłuższego czasu. Patrząc z perspektywy czasu… żałuję, że nie zostałam w niewoli życia codziennego. Każdy z nas popełnia błędy. Ale nasz błąd był tragiczny w skutkach i  (…)