Miłość i przeznaczenie IV

Gdy weszła do łazienki ja dokończyłem moje ubieranie się. W mojej głowie kotłowały się różne myśli po zaistniałej sytuacji. W którym momencie weszła na ten taras? Co usłyszała? A może to przytakiwanie to była tylko forma przykrywki? Sam już nie wiem. Paulina też miała zajebiste wyczucie czasu. Musiała zadzwonić akurat teraz? Opierdole ją następnym razem. Czy do tej baby nic nie dociera? Masakra. Po swoim zamyśleniu Julka stała już w progu (…)

Może kiedyś I – Wprowadzenie

Był obok. Odkąd pamiętałam. Przystojny, wysoki brunet o postawnej sylwetce. Właśnie on. Pomimo tego nie widywałam go często. Czasem tylko raz na miesiąc. Wiedziałam o nim niewiele. Nie znałam jego stylu życia. Pozostawał dla mnie zagadką. Ciekawił mnie. Chciałam go poznawać. Każdego dnia coraz bardziej. Podobał mi się. Jednak najbardziej podobało mi się jego spojrzenie. Miało w sobie pewien magnetyzm. Coś w rodzaju przyciągania. Każde jego (…)

Niepoprawny książę XXV

Przed otwarciem oczu potrzebowała chwili. Chciała pierw sobie przypomnieć, co działo się wcześniej. Dom, śmieci, Cole, Logan!. Na ostatnie wspomnienie otworzyła gwałtownie oczy i pożałowała. Wpadające światło z zewnątrz oślepiało ją, na co drgnęła. Byli bezpieczni, była już w szpitalu. Zemdlała?. Rozejrzała się po sali, w końcu dostrzegła jego. Osobę, którą chciała ujrzeć, jako pierwszą. Był zmartwiony i zdecydowanie kochany (…)

Niepoprawny książę XXIII

– W końcu, moja dziecina szczęśliwa – stwierdził, obejmując brunetkę wesoło, na co uśmiechnęła się wypuszczając dym. Na ramionach miała założony płaszcz, który właśnie poprawił jej, jak opiekuńczy ojciec – Nie mogę doczekać sie wesela, szefowo – powiedział entuzjastycznie.
– Ohh, nie rozpędzaj się tak, Marcel – rozweseliła się – Ale masz rację nie sądziłam, że to możliwe, że będę kiedykolwiek, tak szczęśliwa. – przyznała  (…)

Niepoprawny książę XXI

Wyobraźnia płatała figle. W swojej wizji miał ją na pięknym kobiercu w śmietankowej, jedwabnej sukni. Stała uśmiechnięta szczęśliwie wpatrujące się w obce oczy, w cudzą twarz. Stał, patrzył i nie mógł już nic więcej zrobić. Potrząsnął gwałtownie głową, następnie widział szybko przewijający film, składający się z ich historii. Od początków kłótni, po pierwsze naturalne rozmowy, po chwile słabości, pierwszy pocałunek, pierwsze bliskie zbliżenie (…)