Cygaretka. Cz 2

Tak bardzo chciala powiedziec, ze jest nawet tysiac razy słodszy od tamtego Kacpra, tak bardzo chciala ale z jej ust wydalo się ‘’yyy’’ i już nie mogla nic wiecej zrobic. Odwrocila się. Chciala żeby wyszedl. Naprawde chciala. Był taki cudowny a jednoczesnie stworzony dla kogos kto jest zupełnym przeciwieństwem Weroniki. Jestem zbyt Malomowna… – myślała – który by chciał dziewczyne, która nawet nie potrafi się odezwac, pośmiać która nie potrafi niczego oprocz gapienia się w sciane (…)

Cygaretka

Kacper Kowalczyk uciekał już od dwóch godzin. Dosłownie. Przez cały ten czas biegł i biegł i wiedział że nie może się zatrzymać, choćby nie wiem co. Co prawda, nie widział już czterech napakowanych mężczyzn goniących go jednak wciąż czuł zapach ich potu. Wiedział, że naprawdę nie może się teraz zatrzymać, ale nie miał siły dłużej biec.Wziął głęboki oddech i usiadł na trawie. Schował twarz w dłoniach. Jak mógł wszystko spieprzyc? Jak mogli się zorientować? Oszukiwał w pokera już od  (…)

The poison inside your head

Mroczny poranek obwieścił nam przyjście na świat nowego członka naszej populacji. Horyzont zdawał się pojawiać wraz ze wschodzącym Słońcem, lecz dziś nieśmiało przez gęste ponure chmury wypuścił jedynie kilka skromnych promyków… Po podwórku niczym duch, głucho jakby na oślep miotał się i szczekał na jeszcze widniejące gwiazdy, pies. Ta ciemna postać dosłownie przed chwilą była tylko konturem czy zarysem niekształtnej formy śpiącej pod starą budą. Ubogie w liście drzewa, cieszyły się (…)

Ratunku policja!

Mało jest ludzi, którzy nie znają portretu polskiego milicjanta z lat PRL-u. No choćby z filmów Bareii, czy opowiadań starszych członków rodziny. To nie przesada. 20, 30 lat temu milicjant był kimś, miał władzę i był bezkarny. Co tam jakiś Kolombo, czy Kojak w porównaniu z naszym porucznikiem Jaszczukiem. Ten to skończył 7 klas szkoły podstawowej, technikum mechaniczne, nawet studiował na Uniwersytecie Marksistowsko – Leninowskim. Głowę miał pełną entuzjazmu i pięknych idei. Brzydził się  (…)

Zabić, jakie to łatwe…- I

Niebawem znaleźli się w taksówce. Wyglądali tak jakby wyszli z samego środka bitwy. Chłopak wytłumaczył kierowcy, w którą stronę ma jechać i już po chwili zajął się dziewczyną. Nie rozmawiali ze sobą, ba, siedzieli nieruchomo, przytuleni do siebie na tylnim siedzeniu. Po piętnastu minutach znaleźli się u bram akademika. Na pół przytomna, nie zastanawiała się nawet skąd on wie gdzie mieszka, nie spytała o imię, nie podziękowała. Udała się pospiesznym krokiem w stronę drzwi, tak po  (…)