Chywila grozy 5

– Tak, dzwonił. Głos mężczyzny, między 40, a 60 rokiem życia. Odebrała Twoja żona. Niepotrzebnie krzyczała, nie dało się dużo zrozumieć. Powiedział tylko, że jutro o 12.00 w parku Rothen, ma być walizka z pieniędzmi, a jeśli nie, dzieci nie odzyskacie nigdy. Powiedział też, że jeśli będzie czekać policja, to osobiście właduje dzieciom po kilka kulek w głowę.
-Skąd ja wezmę tyle pieniędzy? Co ja mam robić (…)

Chwila grozy 4

-Dzięki, słuchaj, sam nie wiem co mam robić, nie sądziłem, że mnie kiedyś spotka takie coś, powiedz, czemu te dzieci są winne? Zabiję tego skurwiela, rozumiesz? Zabiję!- Krzyczałem.
– Rozumiem. Nie martw się, znajdziemy Twoje dzieci. Policja już ich szuka. Ten człowiek zostawił odciski buta na piasku przed waszym domem. Rozmiar 45, nie możliwe, żeby należały do kobiety. Dziwi mnie tylko to, że był sam. Przecież Twoje dzieci są już wystarczająco duże, że aż nie chce mi się wierzyć, że to sprawka jednego faceta. Naraziłeś się komuś?- spytał (…)

Oczyszczenie – Rozdział III

Caroline krzyczała jeszcze, lecz nie robiło to na mnie wrażenie. Włączyłem szlifierkę i przyłożyłem ją jej do głowy. W końcu rozciąłem jej skórę. Jej krew tryskała na mnie. Czułem się wtedy tak dobrze. Chciałem, aby ta chwila trwała wiecznie. Gdy maszynka zaczęła ciąć jej kość w powietrzu uniósł się zapach, który tak bardzo ubóstwiam. Z precyzją chirurga otwierałem jej czaszkę, wyłączyłem przyrząd i odłożyłem go na ziemie. Mózg Caroline wypadł na ziemie. Nie przeszkadzało mi to specjalnie. Wyjąłem z torby nóż, powolnym ruchem zacząłem na jej brzuchu rysować  (…)

Chwila grozy 1,2

chwilę o sprawach codziennych, o wykupieniu lekcji języka polskiego dla naszych dzieci. Na końcu wspomniałem o zaproszeniu na ślub. Joasia jak zawsze podeszła do tego z anielskim spokojem. Rozważyliśmy wszystkie za i przeciw i doszliśmy do wniosku, że w wydarzeniu tym nie weźmiemy udziału. Była to nasza wspólna decyzja. Kochałem żonę za to, że zawsze potrafiła jasno ocenić sytuację, miała niezawodną intuicję, a co najważniejsze nie oceniała po pozorach. Dlatego, że mieliśmy już początek czerwca, tematem naszej rozmowy był również coroczny wylot  (…)

Kto zabił James’a? cz.1

W dużym, zatłoczonym Nowym Jorku, na Times Square naprzeciwko sklepu mieszkała Juliette. Była ona dość wysoką brunetka o smukłej sylwetce, niebieskich oczach. Ubierała się zwykle na czarno, ponieważ jej zawód tego wymagał, a była ona detektywem. Chociaż od niedawna prowadziła swoje biuro, już miała wielu zadowolych z jej pracy klientów. Miała wielu mężczyzn, ale każdy z jej związków kończył się średnio po miesiącu. Interesowała się bieganiem, uczestniczyła w wielu maratonach, w (…)