anioł cz.5

Wstała w mgnieniu oka i mimo jego protestów staneła na kraju. Już skoczyła, David do końca nie wierzył że skoczy. W ostatnim momencie złapał ją za ręke i zlecieli razem. On myślał że to juź koniec ich żywota. Nie wierzył w to co zobaczył. To było nie możliwe. Czasami ludzie jego uważali za dziwnego bo czasami wiedział o czym ludzie myślą. Lecz to było było…poprostu nie możliwe. Jego ukochana miała anielskie skrzydła. Ze  (…)

anioł cz.3

Piątek. Na samo to słowo aż drżała ze szczęścia. Poleciała do parku i upewniwszy się że nikt ją nie widzi schowała skrzydła. Podeszła pod szkołe ale przypomniała sobie że musi doładować telefon. Wychodząc ze sklepu poczuła coś dziwnego, coś nie pokojącego. Rozejrzała się do okoła i jedyną osobą oprucz niej był chłopiec przechodzący przez pasy. Wtedy zobaczyła, rozpędzona ciężarówka, która nie mogła się zatrzymać jechała  (…)

anioł cz.2

-Dosyć-powiedziała sama do siebie- zaczne korzystać z mojego daru. Jest przecież kwiecień! Musze zacząć cieszyć się tym wszystkim.
Nie zdąrzyła porzegnać się z mamą. Założyła bransoletke którą dostała od ojca z miasta które tak nie nawidziła. Miasta Aniołów. Wypowiedziała dziwne słowo i zakryła stare i nowe rany na nadgarstku. Teraz była niewidzialna. Wyfruneła przez okno a jej piękne ciemne włosy kołysały się na  (…)

Luneville. Doctor Who.

– Nigdy nie ma tak aby nie było innego wyjścia. Pomyśl. Nie udało nam się uratować jednego człowieka na Ziemii, który może uratować tysiące na innej planecie. No, z tym, że jak on zginie, to znów przybędzie Pielgrzym w poszukiwaniu kolejnej ofiary. Nie żyjmy przeszłością, ani przyszłością tylko tu i teraz. I jeszcze jedno. Nie możemy skreślać kogoś przez jeden głupi wybryk. – tymi słowami Doktor poruszył Dagmarę, która domyśliła  (…)

Mroczna Armia. Rozdział 3

– Nie dam rady – szepnęłam, cofając się o krok. Objęłam wzrokiem ogrodzenie. Zwykłe, drewniane, lekko spróchniałe. Niby zwykły płot, a jednak tak wiele dla mnie znaczył. Przechodząc go, miałam zostawić za sobą wspomnienia i smutek, a jednocześnie skupić się na zadaniu. Niby zwykły płot, a nie potrafiłam go przejść. Tu jest moje miejsce, mówiła jedna część mnie. Tak, ale – jedna poprawka: tu BYŁO moje miejsce. Czego teraz  (…)