-Pomóż mi ! Proszę pomóż !- błagalny głos 8- letniej dziewczynki sprawia okropny ból głowy , a przez każde wypowiedziane słowo kolejna igła wbija się w moje ciało . Topielec – tak właśnie wygląda . Wyłania się powoli z jeziora . Zaczynam krzyczeć . Budzi mnie mój własny krzyk. Dotykam spoconego czoła , cała jestem spocona . Cisza , pustka w domu i strach, który czuję – to wszystko powoduje ,że nie zasnę . Siedzę i gapię się w ciemność , przysłuchuję się każdemu odgłosowi . Kolejny raz widzę duchy , ale tylko w śnie . Dlaczego ? Dar jest dla mnie przekleństwem. Słońce powoli wstaje . Podchodzę do okna , przysiadam na parapecie i obserwuję jego wschód . Codziennie powoli uspakaja mnie ten widok. Wyjmuję z szafy granatowe jeansy , sweter i koszulkę . Powoli wkładam na siebie części ubrań , a potem idę do łazienki . Brązowe włosy spinam w kok , przyglądam się twarzy dziewczyny , która wygląda okropnie. Podkrążone oczy , blada . Tylko niebiesko-szare oczy dalej mają ten delikatny blask . Puder sprawia , że wyglądam jak prawdziwa ja . Włosy znów rozpuszczam, czeszę i stwierdzam , że jest dobrze . Dziś zaproszę na noc Melisę , może nic mi się nie przyśni . Biorę z chlebaka bułkę , kupiłam ją wczoraj , ale nie byłam wstanie nic jeść . Wkładam ją do woreczka , a potem do torby i wychodzę . Zachowuję się jak zawsze w szkole , albo przy najmniej próbuję . Nie czuję się najlepiej , prawy nadgarstek piecze i każdy z duchów daje o sobie znać . Uch , ostatnia lekcja – myślę przeżywając męczarnie . W pewnej chwili robi mi się słabo , duchy zaczynają krzyczeć . Patrzę na nadgarstek i widzę dwie litery splecione łańcuchem . Mdleję , ale słyszę głos jakiegoś chłopaka. Jest nowy , pojawił się w klasie tydzień temu . Nie pamiętam jego imienia. Chyba bierze mnie na ręce i zanosi do higienistki . Na chwilę przystaje i ogląda mój nadgarstek .
-Tak jak myślałem . Jesteś widzącą duchy .